Bilgi

Dışarıda yağmurun sesi camları dövüyor. Havada hafif bir serinlik, odanın içinde tatlı bir loşluk var. Pencereye yaklaşıp dışarıyı izlediğimde, damlaların ritmik sesinden etkilenmemek mümkün değil. İçimde, bu ritme bedenimle eşlik etme isteği uyanıyor. Belki de yağmurun bu davetkâr melodisi, beni kendi iç dünyama sürükleyen gizli bir anahtar.

Aynaya yöneliyorum. Yarı yansımam, yağmurun gölgesiyle karışmış hafif bir siluet gibi. Yavaşça üzerimdeki ince giysiyi sıyırıp, bedenimin o narin hatlarını gözetliyorum. Ellerim, boynumun etrafında nazikçe geziniyor. Tenimdeki ürperti, tıpkı dışarıdaki yağmur damlalarının yere düşerken yarattığı küçük titreşimlere benziyor. Bu dokunuş, içimde bir bahar nehri gibi akıyor ve varlığımı taze bir nefese dönüştürüyor.

Boynumdan omuzlarıma inen yolda, parmaklarım sık sık duraksıyor. Sanki her bir bölgeyi derinlemesine hissetmek için kendime biraz daha zaman veriyorum. Omuzlarımın yumuşak kıvrımına değdiğimde, günün yorgunluğunun hafiflediğini hissediyorum. Sonra ellerim, göğsümün etrafında geziniyor. Konya Escort burada, kalbimle aramdaki o ince perdeyi daha net görür gibi oluyorum. Kalbim, yağmur damlalarının ritmine eşlik edercesine inip kalkıyor. Göğüslerimin üzerinden geçerken içimde bir dalgalanma hissi yükseliyor. Bu dalgalanma, şehvet ve huzurun aynı potada eriyen bir karışımı gibi.

Göbek deliğime doğru vardığımda, parmaklarımın dokunuşuyla hafif bir gıdıklanma duyuyorum. Bu gıdıklanma, bedenimin ne kadar canlı ve hassas olduğunu hatırlatıyor bana. Bel çizgimde oyalanan ellerim, kalçalarıma indiğinde ise ritim iyice değişiyor. Kalçalarımın kıvrımlarını hissetmek, bedenimdeki gücün ve zarafetin buluşma noktası adeta. Her adımda, her harekette bir bütün olarak hissettiğim bu hatlar, kendime duyduğum sevginin somut ifadesi gibi.

Bacaklarımdan aşağıya inerken, adeta bir şelalenin akışı içimde canlanıyor. Kaslarımda gerilen ve gevşeyen bir ritim, beni yağmurun sesine bir adım daha yaklaştırıyor. Baldırlarımın çizgileri, dizlerimin narin eğimi, ayak bileklerimin incecik dengesi… Hepsi bedenimin ayrı birer senfonik enstrümanı gibi. Ve son olarak ayaklarımın yerdeki duruşu, varoluşuma kök salmamı sağlıyor. Her damla nasıl toprağa değiyorsa, ben de bu dünya üzerinde bedenimle sabitleniyorum.

Yağmurun sesi hiç kesilmiyor, dışarıda tüm gücüyle yağmayı sürdürüyor. İçeride ise bedenim kendi ritmini yakalamış durumda. Birkaç adım atıp ayna karşısında kendime tekrar bakıyorum. Gözlerimdeki parlaklık, sadece yağmurun romantik atmosferinden değil; aynı zamanda kendi bedenimde keşfettiğim sınırsız duyumsamadan doğuyor. Bedenimi sevmek, doğanın bu basit döngüsüne eşlik etmek kadar doğal bir eylem. Ve bu eylem, ruhumu özgürleştiren, beni kendime daha çok bağlayan tatlı bir bağımlılığa dönüşüyor.